زرتشت پیامبر خدا نه بود بلکه پیام آور اهورا مزدا بود!!

زرتشت پیامبر خدا نه بود بلکه پیام آور اهورامزدا بود!!

پیش ازینکه به فرضیه زرتشت پیامبر خدا بود یا نه » ضرورت است زرتشت را به معرفی بگیریم:

زرتشت زاده سرو کاشمر پدرش پوروشَسپ (یعنی صاحب اسبان خاکستری) و مادرش دوغدو نام داشت. نام خانوادگی وی اِسپَنْتْمان (زرتوشتره سپیتامه) بود. حاصل ازدواج پوروشسپ و دغدو پنج پسر بود که زرتشت سومین آن‌هاست. و نوشته‌ اند که چون زرتشت به‌دنيا آمد به‌جای آن‌که مانند همه ی نوزادان گريه کند، لبخند زد. واین لبخند زدن را معجزۀ پیامبری وی قلمداد می کنند که غیر عاقلانه ومضحک است.

گویند زرتشت استان کاشمر» زاد گاهش را آباد نموده است. راجع به آن در بسیاری از متون کهن مطالبی نگاشته شده است، از جمله در تاریخ بیهقی و معجم ‌البلدان از علاقه ایرانیان به سرو کهن کاشمر سخنان بسیاری به میان آمده است.در مورد پدر و مادر زرتشت جز نام آن ها، هیچ اطلاعی در دست نیست. اما نام زرتشت، که احتمالاً دارنده شتر زرد» معنا می دهد و نام های خويشاوندان او، همه دلالت بر مردمی می کند که به طور سنتی گله داری می کردند. آنچه به احتمال می توان حدس زد، آن است که آموزش ابتدايی زرتشت از هفت سالگی آغاز شده بود و از آن لحظه به بعد، به سبب وسعت آنچه که می-‌بايست فراگيرد، شب و روز به ياد گرفتن می گذارنيد.

تاريخ گذاری روی داده های زندگی زرتشت را تنها در آثار سنتی می توان يافت. از آن‌جا که در فاصله های ده سال به ده سال ذکر می‌شوند، آشـکار اسـت تصنعی می‌باشـد.

روایات سنتی زرتشتيان حاکی بر آن است: زرتشت در سن پانزده سالگی دانش های زمان خود را فراگرفته بود. از همان‌زمان بود که، در درستی باورهای کهن آريايی و پرستش خدايان گوناگون، ترديد کرد و به‌جستجوی حقيقت برخاست. و به گفتۀ جان بایر ناس، در سن پانزده‌ سالگی نزد آموزگاری به شاگردی پرداخت و از او کشتی دریافت کرد(تاریخ جامع ادیان، ص ۱۰۳ و کتاب دیدی نو از دین کهن (فلسفه زرتشت)، ص ۳٧) در بيست سالگی بدون ‌رضايت پدر و مادرش، خانۀ پدری را ترک گفت، تا به سير آفاق و انفس بپردازد. اینکه اين روايت چقدر به حقیقت نزدیک است، این مسئله جداست اما این واقعیت است که زرتشت ابتدا به جنگل کاشمر پناه برده واین پیام (اوستا یعنی پیام مزدیسنا) را دریافت میکند وخود را پیام آور اهورامزدا(همان که یک تعداد مرد اورا خدای زمینی میخوانند) معرفی می کند.

سرانجام، پس از سال ها بررسی و تفکر درباره ی آفرينش، و موشکافی در موردآنچه آموخته بود، سپس بينش زرتشت در مورد اهورا مزدا انکشاف نمود وحامل اسرار آیین از طرف اهورا مزدا گردید، باز بدو فرمان داد که پيامبری دين مزديسنا و رسالت خود را اعلام دارد. زرتشت به راهنمايی مردم پرداخت. اما کرپنان، اوسيگ‌ها و کويان که بزرگان و پيشوايان دين کهن آريايی و فرمانروايان محلی بودند» به دشمنی با او برخاستند و برای نابودی او به تکاپو افتادند. (اسطورۀ زندگی زردشت، ص ۴۱ و42)

چون مردم آن دیار دروغبافی های آن را میدانستند وبه او اعتنایی نه کردند وتنبیه اش کردند از آنجا فرار کرد. در سياهی نا اميدی روحش فرياد برآورد که( تاريخ کيش زرتشت، ج ۱، ص٢۶٠ ) به کدام سرزمين روی آورم، به کجا روم، [از که] پناه جويم؟ از آزادگان و ياورانم دور می‌دارند. برزگران و فرمانروايان دروند سرزمين [دهيو] خوشنودم نمی کنند (پیامبر از یاد رفته، ص ۱۳۵؛ به نقل از یسنا، هات ۴۶، بند ۱)

بنابراین، وی از قبیله خود می‌گریزد. و به کی‌گشتاسب، فرمانروای بلخ، پناه می‌برد (خراسان یزرگ مهد آیین زرتشت، ص ۱۶؛ به نقل از: یسنای ۴۱ بند ۱ )

زرتشت زمانی که چهل ساله بود، به بلخ رفت و در آن‌جا از گشتاسب خواست تا به آیین وی درآید؛ گشتاسب پس از م با جاماسپ و فرشوشتر آیین تازه (مجوسی) را پذیرفت و زرتشت، پس از آن توانست دین خود را گسترش دهد. (خراسان بزرگ مهد آیین زرتشت، ص ۱۶)

زرتشت سه بار ازدواج کرده بود. نام زن نخست و دوم او ذکر نشده است؛ زن سوم او هووی نام داشته، از خاندان هووگوه و بنابر روایات سنتی دختر فرشوشتره (فرشوشتر) بوده ‌است (اوستا، گزارش و پژوهش جلیل دوستخواه، ص ۱۰۴۶)

بالآخره زرتشت در هنگام یورش ناگهانی قبایل تور، در بلخ به‌دست یک تورانی کشته شد، در کتاب‌های پهلوی نام قاتل وی تور برادر وَش یاد شده ‌است. ( ایران، آیین و فرهنگ، ص ۱۴۰ و پیامبر از یاد رفته، ص ۱۴٧)

از آن‌جا که اسلام، صریحاً آیین مجوسی را باطل وگمراه کننده اعلام کرده است و پیامبر کاذب زرتشت» را نه تنها یک مؤحد نمی داند بلکه او را یک مشرک معتقد به وحدت، قلم داد میکند به این معنی که هرکس یک بُت را بیپرستد یا هزار بُت را در نظام عقیده فرقی نمی کند، مهم آنست یک الله متعال واحد ولا شریک را از طریق فرموده های او بشناسد نه از طریق عزلت وگوشه نشینی در جنگل.

از همه مهمتر زرتشت او خود را پیام آور اهورامزدا میداند! نه پیام آور خالق جهان، او خواسته مردمش را به آرمانهای خودش برابر می کند نه متوازن با فرامین وفرموده های خالق آسمان ها وزمین. پس هر کسی که زرتشت را پیامبر الله متعال میداند، امت پیامبر آخر زمان حضرت محمد(صلی الله علیه وسلم) محسوب نمیشود، برابر است که دو گوش وسیمای انسان را داشته باشد، یا دوشاخ ویک دم را، به هر ترتیب طعنه زدن به دین به هر اصطلاحی که با شد از مرز اسلام خارج است.  به گفته ای شاعر:

تـهـــــــــــــی از نـنـگ و نـامـت مـیـشـنـاسـم

بـه بـیـگـــــــــــــــــانـه غـلامـت مـیـشـنـاسـم

بـه هـر رنـگـی کـه خـواهـی جـامـه مـیـپـوش

مـن از طــــــــرز خــــــــرامـت مـیـشـنـاسـم

اکثر مفسرین همانند ابن کثیر دمشقی در تفسیر (تفسير القرآن العظيم ج3 ص41 و221و464) وامام فخر رازی در(التفسیر الکبیر او مفاتیح الغیب) ونیشابوری در(غرائب القرآن ورغائب الفرقان ج3 صص31- 222) وعبد الرحمن السعدی در(تيسير الكريم الرحمن في تفسير كلام المنان ج1 ص334) ضمن آیه های ذیل:

1-                ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّمَا الْمُشْرِكُونَ نَجَسٌ﴾ (سوره توبه:28)

2-                ﴿إنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَالَّذِينَ هَادُوا وَالصَّابِئِينَ وَالنَّصَارَى وَالْمَجُوسَ وَالَّذِينَ أَشْرَكُوا﴾ (سوره حج:17)

تفسیر این آیات قرآنی دو گونه تفسیر با خود دارد. یک نوع تفسیر این است که در این آیه مردم به سه گروه تقسیم شده‌اند: ۱. مؤمنان ۲. اهل کتاب: یهود، نصاری، صائبان و مجوسان ۳. مشرکان، این سه فرقه با ذکر اسم موصول ﴿الَّذِينَ ﴾ از هم جدا شده‌اند ؛ بنابر این مجوس از مشرکان شمرده شده و در ردیف یهود و نصاری و صابئان قرار گرفته است. دوم: درآیه ﴿إِنَّمَا الْمُشْرِكُونَ نَجَسٌ﴾ مجوس که مشتق از نجس  است که با حرف حصر ﴿إِنَّمَا﴾ قید شده است ومشر کین را در مجموع پلید خوانده است.

مفسران قرآن کریم در ذیل آیات فوق آورده است، آیین زرتشت از جمله ی کفار بوده واز جمله ای نجس ترین آنان است، زیرا در آیات فوق آنان را نجس وآیین ایشان را مجوسی خوانده است، و در ردیف مشرکان آورده‌است.  و این اعتقاد امروزه در میان مسلمانان کماکان برقرار است. پس توصیه من برای ستیزه گران دینی اینست که مسلمانان را آزار ندهید، خاطر مسلمین را نیازارید. وتوصیه الله تبارک وتعالی را بپذیرید واختلاط دربین حق وباطل نیاورید: ﴿لِمَ تَلْبِسُونَ الْحَقَّ بِالْبَاطِلِ وَتَكْتُمُونَ الْحَقَّ وَأَنْتُمْ تَعْلَمُونَ﴾ (آل عمران:71) چرا حق وباطل را ترکیب می کنید درین ترکیب حق را می پوشانید در حالیکه ﴿قَدْ تَبَيَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَيِّ ﴾ (بقره:252) این مسایل ها بارها بحث وتبیین شده است پس چرا دامنۀ ستیزه گری خویش را گسترش میدهید. وچرا همانند مشرکان شبهه می افگنید؟ وسد راه مسلمانان واقع می شوید؟، چرا مسلمانان را آزار میدهید: (بقرة: 109) و (آل عمران: 99) از کرنش خویش پشیمان شده توبه کنید وبر آلام مسلمانان نه افزایید.

فهرست منابع دینی:

1-    قرآن کریم به خط عثمان طه.

2- ابن کثیر دمشقی (وفات: 774هـ) (تفسير القرآن العظيم) أبو الفداء إسماعيل بن عمر بن كثير الدمشقي با تحقیق سامي بن محمد سلامة، دار طيبة للنشر والتوزيع، چ2، 1420هـ - 1999 م.

3-    فخر رازی (وفات: 606هـ) أبو عبد الله محمد بن عمر بن الحسن بن الحسين التيمي الرازي الملقب به فخر الدين الرازي (التفسیر الکبیر او مفاتیح الغیب) دار إحياء التراث العربي ، بيروت، چ 3،  1420 هـ

4- نیشابوری  (وفات: 850هـ) (تفسیر غرائب القرآن ورغائب الفرقان) نظام الدين الحسن بن محمد بن حسين القمي النيشابوري، با تحقیق: الشيخ زكريا عميرات، دار الكتب العلميه،  بيروت، چ1، 1416 هـ

5- عبد الله السعدی (وفات: 1376هـ) (تيسير الكريم الرحمن في تفسير كلام المنان) عبد الرحمن بن ناصر بن عبد الله السعدي  باتحقیق: عبد الرحمن بن معلا اللويحق، مؤسسة الرسالة، القاهره، چ1،  142هـ -2000 م

فهرست منابع تاریخی:

1- دانش‌نامه‌ی آريانا (دايرةالمعارف آريانا) این دانشنامه ثمره‌ی مساعی در حدود ۱٠٠ نويسنده از اكادمی علوم، پوهنتون‌ها و ساير نهادهای علمی در افغانستان می‌باشد، نشر شده درکابل، ۱٣۹۱ خورشيدی.

2- مهدیزاده کابلی، خراسان بزرگ مهد آیین زرتشت، مشهد: نشر نوند، چاپ اول - ۱۳۸۱ خورشيدی.

3- جان بایر ناس، تاریخ جامع ادیان، ترجمۀ علی‌اصغر حکمت، ویراستاری پرویز اتابکی، تهران: انتشارات علمی و فرهنگی، ۱۵ مرداد، ۱۳۸۵ خورشيدی.

4- مهر، فرهنگ، دیدی نو از دین کهن (فلسفه زرتشت)، تهران: جامی، ۱۳۸۰ خورشيدی.

5-اوستا، گزارش و پژوهش جلیل دوستخواه، تهران: انتشارات مروارید، ۱۳۷۴ خورشيدی.

6- افتخارزاده، دکتر محمود رضا،کتاب (ایران، آیین و فرهنگ)، تهران،  رسالت ‌قلم‌.1377 خورشيدی

واژۀ اهلی شدن در ادبیات انسانی

فداکاری وحماسه آفرینی در اندیشۀ امینه قطب

محمد قطب پرچمدار بیداری اسلامی